Ouderschap is werken aan jezelf

Het krijgen van een kind is geen piece of cake. Het is geen accessoire die je erbij neemt, of gewoon de volgende logische stap in je leven. Ouderschap is het aangaan van de confrontatie met jezelf en het vraagt van jou om continu te blijven werken aan jezelf.

Wie was jij eigenlijk voordat je ouder werd of wilde worden? Hoe is jouw start geweest? Wilden jouw ouders eigenlijk al kinderen of overkwam het hen? Wat heb je van hen meegekregen dat zij zelf nog niet verwerkt hebben? In wat voor systeem ben jij geboren, met welke overtuigingen, normen en waarden? Heb je deze al wel eens onder de loep genomen en je afgevraagd hoe jij zelf over deze zaken denkt? Hoe was jouw geboorte? Welke overtuigingen heb je van jouw geboorte-ervaringen meegenomen en zitten diep verankerd in jouw gedrag? Welke verwachtingen heb jij van het leven, in het leven? Ken jij jezelf? Kun jij om hulp vragen als dat nodig is en kun je deze dan ook accepteren? Hoe sta jij eigenlijk in relaties? Hoe zit het met jouw afhankelijkheid, ben je zelfstandig? Hoe was de relatie tussen jouw ouders, hoe was jouw relatie met je ouders, en wat verwacht jij in relaties in het nu? Welke ervaringen heb jij opgedaan in je leven tot nu toe die jou gevormd hebben? En hoe zou jij in het leven willen staan?

Je hoeft nog geen antwoord te hebben op al deze vragen, sommige processen duren een leven lang en sommige vragen worden nooit helemaal beantwoord… Maar ben je je ervan bewust dat het nieuwe leven dat jij in de wereld zet volledig vertrouwt op jou? Op jou en je partner? En dat jouw kind van jou mag verwachten dat jij zelf blijft groeien en werken aan jezelf, zodat hij of zij dat niet voor jou hoeft te doen?

Want wat verwachten wij allemaal van onze kinderen…het zou zo fijn zijn als ze allemaal lief, sociaal, handig, sportief, slim zijn en stevig in het leven staan… gehoorzaam maar voor zichzelf opkomend, assertief maar niet agressief, sociaal wenselijk maar ook eigengereid.. en ga zo maar door. En dat ze ook nog eens alles wat jou niet gelukt is, of wat bij jou niet zo goed ging, beter kunnen doen. Want anders wordt jouw eigen pijn getriggerd…

We verwachten voorbeeldige kinderen, maar zijn zelf geen voorbeeldige ouders. Maar wij zijn wel hun voorbeeld. Zij kijken naar ons; hoe doe jij het papa? Hoe doe jij het mama? En hoe doen jullie dat eigenlijk samen? We hoeven geen toneelstukje voor ze op te voeren en proberen zo perfect mogelijk te doen, want daar prikken ze dwars doorheen. Wat wij voor ze kunnen doen is werken aan onszelf. Liefst al voordat de kinderen daadwerkelijk in aantocht zijn, zou het fijn zijn als je al eens gekeken hebt naar wie jij bent en hoe je tot hier gekomen bent. Je bewust worden van wie jij bent en wat je doet en willen blijven werken om zo puur mogelijk jij te zijn.

En een ouder hoeft niet perfect te zijn, alsjeblieft niet! Maar laat je kinderen maar zien hoe jij in het leven staat. Dat niet alles altijd in één keer lukt, of precies gaat zoals jij het wilt of hoe jij denkt dat je het zou willen. Laat ze zien dat je emoties voelt, dat je soms blij, bang, boos, verdrietig bent, en leer zelf hoe je daarmee omgaat, om het vervolgens ook aan hen te kunnen leren. Want geloof me, je kunt ze zoveel proberen aan te leren als je maar wilt, het meeste leren ze door te kijken hoe jij het doet.

Kinderen zijn onze spiegels. De meest confronterende die er zijn. Als jij nog nooit echt in de spiegel naar jezelf hebt kunnen kijken voordat je aan kinderen begint, maak je borst dan maar nat! Blijf in die spiegel kijken. Blijf werken aan je zelf. Ontdek, onderzoek en wees open en nieuwsgierig naar wie jij eigenlijk echt in wezen bent. Kijk naar je partner, maar kijk vooral ook naar wat jij doet in jullie relatie. Wat verwacht jij allemaal van je partner, wat jij eigenlijk bij jezelf te zoeken hebt? Waar komen oordelen over zijn of haar ouderschap vandaan? En is de manier van de ander misschien wel een eyeopener voor jou? Blijf allebei in de spiegel kijken, en blijf samen in de spiegel kijken. Als die kinderen er eenmaal zijn is dat niet vanzelfsprekend. Zoveel aandacht gaat naar hen, positief en negatief. Maar weet dat wat zij het allermeeste nodig hebben, is dat jij goed voor jezelf zorgt, dat jij blijft werken aan jezelf, dat jij blijft groeien als mens, als partner, als ouder. Want dat is het grootste cadeau dat je hen kunt geven.

💖